Β' Κατηγορίας

Πού να το ήξερα, όταν έβαζα στη λεζάντα της φωτογραφίας του μήνα στο ε.ΜΜΕ.ίς, ότι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου είναι μια γιορτή για την πόλη της Θεσσαλονίκης;! Ελάχιστες ημέρες αργότερα, πίστεψα, ότι θα είχα τη χαρά, το προνόμιο και την τιμή να παρευρεθώ στην Τελετή Έναρξης του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ενός από τους παλαιότερους πολιτιστικούς θεσμούς της χώρας με μεγάλη ιστορία! Πόσο απείχε από την πραγματικότητα αυτή μου η σκέψη...Στην πρόσκληση αναγραφόταν ώρα έναρξης : 21:30 (Παρασκευή, 16 Νοεμβρίου). Παρά τη βροχή και την ταλαιπωρία στο δρόμο- παραμονές του Πολυτεχνείου, βλέπετε- φτάνουμε με την πανέμορφη συνοδό μου 20:55 έξω από το Ολύμπιον, για να είμαστε σίγουροι πως θα εξασφαλίσουμε καλή θέση. Ή έστω θέση! Η Αριστοτέλους μοιάζει με ναρκοπέδιο, αφού τα νέρα της έντονης πια βροχής δεν έχουν απομακρυνθεί και οι λακκούβες μας περικυκλώνουν. Εκατοντάδες επισκέπτες έχουν δώσει ραντεβού κλασικά στον Τερκενλή και κάθονται κάτω από τις καμάρες, για να μη βρέχονται! Εμείς κανονικά στην ουρά περιμένουμε να μπούμε...Φευ!!!
Η ουρά μετά από 15' αναμονής δεν έχει κάνει βήμα! Ο κόσμος αρχίζει να δυσανασχετεί και δεν είναι λίγοι αυτοί που γιουχάρουν και φωνάζουν ρυθμικά "αίσχος!". Σε λίγο η Αριστοτέλους έχει γεμίσει με ομπρέλες και οι "προσκεκλημένοι" στην τελετή έναρξης συνωστίζονται σαν ένα κοπάδι που προσπαθεί να μπει στο μαντρί!
Επειδή η υπομονή μου έχει αγγίξει τα όριά της και η βροχή με έχει καταμουσκέψει (παρά την ορθάνοιχτη ομπρέλα) πάω να ρωτήσω τους άνδρες της ασφαλείας, γιατί δεν μπορούμε να μπούμε ή έστω να σταθούμε κάτω από την καμάρα, μπροστά στην είσοδο του Ολύμπιον. Η απάντηση αποστομωτική : "Φίλε, άκου να δεις, πρώτα θα μπούνε οι επίσημοι και μετά.." Και μετά τι; Ο λαουτζίκος; Αναρωτιέμαι! Άλλα 10' αναμονής και με έκδηλο εκνευρισμό ρωτάω μία από τις κυρίες στην υποδοχή με ένα καρτελάκι στο στέρνο : "Τι θα γίνει; Είναι κατάσταση αυτή;" Απάντηση : "Τι να σας πως; Δεν είμαι υπεύθυνη εγώ!" Κι όσο για το τι να κάνω ; " Πάρτε αύριο ένα τηλέφωνο τη διεύθυνση, πέστε το στον Τύπο, τι να σας πω;"
Σκηνές απείρου κάλλους! Ο ορισμός της ανευθυνότητας και της ανοργανωσιάς!!! Μετά από λίγο μας επιτρέπεται η είσοδος και γίνεται ένα μεγάλο ντου (που λέει και ο Υποχθόνιος!). Ντου από παντού και τόσο η πλατεία όσο και ο Εξώστης γεμίζουν ώσπου να πεις κύμινο. Οι υπόλοιποι; Μας στέλνουν στον 5ο, στην αίθουσα "Παύλος Ζάννας". Σε εμάς, η τελέτη αναμεταδίδεται μέσω βιντεοπροβολέα και φυσικά χωρίς υποτιτλισμό ή μετάφραση για τους αλλοδαπούς παρευρισκομένους (που δεν είναι λίγοι!) Όμως, το φεστιβάλ ανικανότητας δεν τελείωσε εκεί. Μετά από τη μάλλον βαρετή και κακόγουστη τελετή, μια κοπελίτσα- που ναι, σωστά μαντέψατε δεν είναι υπεύθυνη!!!!! (ποιος είναι, άλλωστε;), μας ενημερώνει πως η προβολή της εναρκτήριας ταινίας, "My blueberry nights", δεν μπορεί να αρχίσει, διότι το Φεστιβάλ διαθέτει μία κόπια μόνο κι έτσι θα έπρεπε να περιμένουμε να τελειώσει το πρώτο μέρος στην κεντρική αίθουσα και μετά θα ανέβαζαν την ταινία και σε εμάς!
Και ρωτώ : Πώς πρέπει να νιώθει κάποιος, όταν του συμπεριφέρονται έτσι και του καταστρέφουν τη βραδιά;; Πού να μην είχαμε λάβει και πρόσκληση, δηλαδή... Πόσο...-δε θα το πω- μπορεί να αντέξει κανείς την υποτίμηση!!! Πρώτα οι επίσημοι και μετά οι θεατές! Αν, αγαπητή κ.Μουζάκη (διευθύντρια του Φεστιβάλ) οι θεατές δίνουν ζωή στο Φεστιβάλ όπως είπατε στην ομιλία σας, τότε ευχαριστούμε που μας εκτιμάτε τόσο! Εσείς οι αρμόδιοι, διότι υπεύθυνοι δεν υπάρχουν, το εμπεδώσαμε αυτό, κοιτάξτε να τα έχετε καλά με τους ομολογουμένως αξιολογότατους καλεσμένους σας και τους αξιαγάπητους πολιτικούς και για μας τους θεατές και τους φίλους του Φεστιβάλ έχει ο Θεός! Ε; Ένα φεστιβάλ, όμως, που διαχωρίζει τόσο ξώφθαλμα τους συμμετέχοντες σε αυτό σε πολίτες Α' και Β' κατηγορίας, δεν μπορεί παρά να είναι και το ίδιο ένα Φεστιβάλ Β' κατηγορίας!

Μιχάλης Γουδής