Διασκεδάζοντας!

Ίσως τελικά να είναι κάποιου είδους αξίωμα πως στην Ελλάδα πρέπει πρώτα να εκνευριστείς, για να περάσεις καλά, όταν θα βγεις το βράδυ να διασκεδάσεις! Πρέπει να το κεδρίσεις με την αξία σου το δικαίωμα στη διασκέδαση κατά πώς φαίνεται. Και εξηγούμαι. Ας υποθέσουμε πως δεν αντιμετωπίζει κανείς τα κλασικά προβλήματα της εύρεσης χώρου στάθμευσης και φτάνει στο κέντρο, όπου θα διασκεδάσει με άνεση. Έκει δημιουργείται προς στιγμήν η ψευδαίσθηση πως όλα θα εξελιχθούν ομαλά...Να, όμως, που τα φαινόμενα απατούν! Και να ένα χειροπιαστό παράδειγμα που αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Τρίτη βράδυ βρέθηκα στην Αποθήκη του Μύλου, για να παρακολουθήσω το πρόγραμμα των Διονύση Σαββόπουλου και Θανάση Παπακωνσταντίνου. Ο φοιτητικός προϋπολογισμός δεν επιτρέπει την κράτηση τραπεζιού, άρα η λύση είναι ποτό στο μπαρ· επί πληρωμή ποτό στο μπαρ. Γιατί τονίζω το επί πληρωμή; Διότι, προφανώς, οι υπεύθυνοι του μαγαζιού νομίζουν πως μόνο όσοι κάνουν κράτηση πληρώνουν, για να πρακολουθήσουν το πρόγραμμα. Δεν εξηγείται αλλιώς η συμπεριφορά του κυρίου στην είσοδο που προκλητικά ζητούσε από τους πελάτες που είχαν κάνει κράτηση να προηγηθούν- ενώ ήταν 22:00 και η μουσική παράσταση υποτίθεται ξεκινούσε στις 21:30- ποδοπατώντας όλους εμάς που καρτερικά περιμέναμε να έρθει η σειρά μας, για να μπούμε στη ζεστούλα και να μη στεκόμαστε στους 2 βαθμούς κελσίου! Ήταν μάλλον πολύ δύσκολο να σκεφτούν οι υπεύθυνοι να σχηματίσουν δύο γραμμές, για να διευκολύνουν την είσοδο όλων των πελατών, διότι πελάτες είναι και αυτοί που κάνουν κράτηση και οι ταπεινοί που στέκονται όρθιοι στο μπαρ! Μιλάμε για στοιχειώδεις σκέψεις οργάνωσης που δυστυχώς φαίνονται πολύ δύσκολες για τους έμπειρους υπευθύνους του Μύλου.
Επιπλέον, είναι ανεπίτρεπτο το εισιτήριο να κοστίζει 20€, την ίδια στιγμή που στην Αθήνα (η παράσταση "τρέχει" ταυτόχρονα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη) κοστίζει μόλις 15€. Επιχειρήματα, όπως "εδώ εμφανίζονται μόνο δύο μέρες την εβδομάδα, όχι 4" ή "το μαγαζί εδώ είναι μικρότερο" είναι εύκολες και φτηνές δικαιολογίες. Η ουσία είναι πως στη Θεσσαλονίκη είναι εμφανής μία τάση εκμετάλλευσης του κόσμου που τιμά με την παρουσία του πάσης φύσεως δρώμενα, από τα μπουζούκια μέχρι το Μέγαρο Μουσικής. Κάποτε, θα πρέπει να αλλάξει αυτό...επιτέλους!
Πέρα από τα παράπονα, όμως, αξίζει να αναφερθούμε και στην παράσταση, η οποία είναι πραγματικά εξαιρετική! Δύο μαγευτικές φωνές (Διονύσης Σαββόπουλος, Θανάσης Παπακωνσταντίνου) που ταξιδεύουν τους τυχερούς παρευρισκομένους με υπέροχα τραγούδια, παλιά και νέα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι αυτοσχεδιασμοί των νεότερων μουσικών που συμπληρώνουν το σχήμα. Πρόκειται για τους Γιώτη Κιουρτσόγλου, Βάσω Δημητρίου και Jimmy Mahlis. Ατραξιόν της βραδιάς αποτελεί ο ινδός Satnam Ramgotra με την εντυπωσιακή εμφάνιση και τον αισθαντικό του ήχο. Σίγουρα, πρόκειται για ένα πρόγραμμα που αξίζει και με το παραπάνω να παρακολουθήσει κανείς. Απαιτείται, όμως, και καλή φυσική κατάσταση για τους ορθίους, καθώς η διάρκειά του ανέρχεται σε 3 ώρες!
Καλή διασκέδαση!